Enzo to głównodowodzący wojsk królewskich, choć w praktyce jego władza nad żołnierzami potężnych rodów wspierających Króla w wojnie domowej jest często częściowa, pośrednia lub nawet niekiedy iluzoryczna. Faktycznie dowodzi na pewno Gwardią Królewską, Doborowym Pułkiem Piechoty Królewskiej z Alldare, oraz wszelkim wojskiem zaciężnym, które opłaca Król.

Marszałek wychował się jeszcze w dawnych czasach, gdy broń palna stanowiła jedynie naukową ciekawostkę, dziwactwo rozwijane przez wynalazców i opisywane przez podróżników, zaś na polach bitew niepodzielnie królowała ciężka, pancerna jazda, szarża kopijników i rycerski honor oraz etos. To wszystko sprawia, że Enzo ma trudności z zaakceptowaniem współczesnego stylu prowadzenia wojny, zwłaszcza zaś wojny domowej w Ragadzie, która z honorem i rycerskością nie ma nic wspólnego. Jest to też jedna z przyczyn, dla których dowodzenie w faktycznych operacjach militarnych na ogół przechodzi do rąk możnych, którzy lepiej radzą sobie w warunkach dzisiejszego pola bitwy.

Marszałek Enzo jest jednak bliskim przyjacielem samego Króla. Herman Srogi wychowywał się pod jego troskliwym okiem i od niego pobierał swe pierwsze lekcje na temat strategii wojennej, toteż niechętnie słucha jakichkolwiek sugestii bodaj o zastąpieniu starego marszałka kimś innym, o nowocześniejszym podejściu.

Enzo zdaje sobie jednak sprawę z tego, że jego poglądy i wychowanie są staroświeckie, a on sam i jego czasy wkrótce odejdą - jeśli już nie odeszły - do lamusa i w gruncie rzeczy pogodził się z tym. Nie kłóci się z osobistościami takimi, jak markiz Barbadori, którzy lepiej od niego planują bitwy toczone przez najeżone pikami czworoboki strzelców i lekkie, szybkie podjazdy rajtarii.