Adamo jest synem cieśli, całe życie marzył o pójściu śladem ojca i zajmowaniu się ciesielką i mimo tego, że ostatecznie nigdy nie wstąpił do Cechu Ciesielskiego, ani nie przejął ojcowskiego warsztatu, to i tak zajmuje się robotą w drewnie w wolnych chwilach.
Tych ma jednak niewiele, gdyż jego głównym zajęciem jest prowadzenie parafii św. Cyneusa w Veruggia, opieka nad skromnym kościółkiem pod wezwaniem tego świętego i posługa kapłańska na rzecz parafian.
Adamo to pokorny człowiek, który pogodził się z tym, że jego osobiste marzenia i ambicje musiały ustąpić woli ojca i potrzebom społeczności. Sam poprzednik biskupa Foscariniego dostrzegł przed laty upór i pracowitość syna cieśli Pradoriego i sponsorował mu naukę w Seminarium Duchownym. Dla ubogiej rodziny cieśli była to niezwykła łaska i chłopak niewiele miał do powiedzenia - jedyną alternatywą byłoby chyba wyrzucenie z domu.
Został więc księdzem i nie narzeka na swój los. Nie ma też prawdę mówiąc na co narzekać, gdyż wszyscy go w Veruggi lubią - od biskupa Salvestro Foscarini, z którym w tym samym czasie uczyli się na księży - po najnędzniejszego szczurołapa. Jest bowiem Adamo uczynny i dobroduszny. Śpi raptem cztery godziny na dobę, a resztę czasu pomaga wszystkim, jak tylko może, prowadzi nabożeństwa i naucza ubogie dzieci na plebanii. Nic dziwnego, że ludzie go lubią.