Remove ads by subscribing to Kanka or enabling premium features for the campaign.

  1. Characters

Mahor Black

Way of the Open Hand, Monk
PC

Wychowany jako podrzutek w samotnym klasztorze w Srebrnych Marchiach w wysokich górach zapewne nie wzbudziłby niczyjego zainteresowania gdyby nie mroźna noc którą wytrwał pod drzwiami klasztoru jako berbeć i obchodzona w tym dniu 200 letnia rocznica założenia klasztoru. Wychowany jak swojak stal się dość pojętnym uczniem , ale lubił wędrówki po górach zwłaszcza w mroźnym okresie klimatycznym co doprowadziło go do odnalezienia zapomnianej kapliczki ku czci Auril w jednej z jaskiń. Znając swoją przeszłość i licząc na jej opiekę został jej wyznawca. Po osiągnięciu 18 roku życia opuścił klasztor aby zdobywać mądrość i wiedzę w szerokim świecie.

Wygląd:

Solidnie, harmonijnie zbudowany i postawny, wysoki półork zielonoskóry, zielonooki o lekko wystających spod czarnych włosów  dłuższych uszu stawia długie kroki rozgląda się dookoła bacznym wzrokiem. W dłoniach dzierży solidny kostur mistrzowskiej roboty , okuty na końcach ciemnym metalem. Ubrany jest w szaty wysokiej jakości , lekkie, przewiewne dostosowane do pustynnych warunków pogody- za wyjątkiem wysokich sięgających połowy łydek zapinanych na kilka pasków butów- mocno już podniszczonych ,płaszcz z kapturem w kolorze ciemnoczerwonym sięga mu do połowy łydek. Kolory stroju dominujące to szarość, czerń i biel. Przy boku ma lekką kuszę zaś szeroki miecz zwany motylkowym zwisa swobodnie na plecach. Nosi pas z kilkoma miksturami, pod nim zaś prosty, mnisi sznur w biało-srebrnym kolorze. Półork dźwiga dość spory plecak na którym ma zwiniętą linę oraz torbę z prowiantem i przywiązany do niej bukłak z wodą.

Spojrzenie półorka jest przenikliwe , inteligentne - wysławia się gramatycznie chociaż uważniejszy słuchacz odnajdzie akcenty i słówka pochodzące z obszarów Srebrnych Marchii. Mnich ma dość długie włosy smolistoczarne na bokach podgolone, zielone oczy i mocno wystające z dolnej szczęki spore kły. Często pociera dłonią po podbródku , odzywa się rzadko tonem zazwyczaj spokojnym , ale z domieszką ironii- zwłaszcza wobec zaskakującej ilości niezwykłych wydarzeń których mu los nie szczędzi.

Towarzyszy mu biały kot , często siedzący na ramieniu.